Zorgen moet je doen, niet maken (Loesje)

Dit vond ik zo’n passende. Het zorgen voor (of doen) is me op het lijf geschreven maar het maken zeker zo veel. Ik ben in beide goed zeg maar. Het is een drukke en weer een bijzondere week geweest. Om bij de maandag te beginnen. De week begon met intens zorgen maken. Het ging hier thuis niet goed met Anne. Ik ga er niets over loslaten maar ik wist me geen raad en dat zegt veel. Ik ben in het verzoek van Anne meegegaan en heb haar thuis gehouden van school. Ze was moe. Geestelijk leeg. Dus ze had rust nodig en die geef, gun ik haar dan ook. Tuurlijk hou ik haar dan ook in de gaten maar het is allemaal veel waar zij en wij doorheen gaan en als dit af en toe betekend dat er even een “rustdag” ingelast moet worden, dan is dat maar zo. We nemen het dag voor dag. Dat is de beste manier.

Maandag stond ook een hele nieuwe stap voor mij op het programma namelijk, ik ben weer gaan sporten. Ik heb tegen niemand (behalve hier thuis natuurlijk) iets gezegd want ik wilde er eerst aan beginnen en onderweg zijn voordat ik weer ging vertellen dat ik mijn leven ging beteren 😏. Om 12:30h stond mijn intake gepland bij FitnezzPlaza hier in Oss. Ik vond het belangrijk om naar een sportschool te gaan waar ik persoonlijke begeleiding krijg. Tuurlijk kan ik voor de goedkopere versie gaan en voor Basic kiezen maar mijn lijf is zo complex en reageert overal zo anders op dan bij andere dat ik dit veiliger én verstandiger vond. Het is bij mij niet zo dat ik alleen een slechte rug heb er speelt zoveel meer. Dat bleek ook wel. Want bij het intakegesprek werden er vragen gesteld en ik moest aangeven waar ik last van had of wat mijn belemmeringen waren en toen die vragenlijst erop zat zei ik met een geintje dat het misschien handiger was geweest een lijstje op te noemen met dingen die ik “niet!!” had ipv de aandoeningen die ik wel heb. Richard, zo heet mijn personal Trainer, stelde me de vraag hoe ik het voor elkaar kreeg zo vrolijk te zijn, grapjes te maken en toch nog best heel veel te doen. Als antwoord gaf: Het leven geeft me héél veel citroenen 🍋 en laat ik nou heel goed limonade kunnen maken 😉. Daar moest hij om lachen. Je moet het maar kunnen. Ik vertelde hem dat ik het fijn vond dat alles zo goed vastgelegd werd wat ik mankeer maar nu het eenmaal vastlag hoefden we er ook niet meer over te praten. Ik geef duidelijk mijn grenzen aan en zal proberen daar niet te veel overheen te gaan maar ik ben geen patiënt en zo wil ik ook niet behandeld worden. Ik ben gewoon een vrouw van 49 die weer een beetje in vorm wil komen en haar lichaam sterker wil maken zodat ik met mijn wat sterkere punten in mijn lijf de zwakkere punten kan opvangen en kan ondersteunen. Dat vond Richard een goede afspraak. Het was heerlijk om weer te sporten. Alles is op mijn lijf afgesteld. Ik kan niets fout doen én ik word goed gemonitord. Eens in de 8 weken is er een evaluatie en wordt het programma naar gelieve aangepast en kan mijn lijf dat niet aan gaan we gewoon nog even op de oude voet door. Ik heb er vertrouwen in dat het goed komt. De stap is weer gemaakt alleen is het nu minder vrijblijvend (niet zoals bij Basic waar geen controle is) omdat er meetpunten zijn om te checken of ik vooruit ga. Ik ben inmiddels 2 keer geweest en morgenochtend wil ik weer gaan. Ik sport het liefst in de ochtend zo vroeg mogelijk want dan heb ik de rest van de dag geen smoesjes meer om het niet te doen. Komt ook bij dat ik de rest van de dag zo druk ben dat het in de ochtend ook het beste uitkomt. Vanaf 07:00h kan ik terecht en het is aan het einde van de straat. Ideaal.

Dinsdag ben ik een dagje thuis geweest. Ook wel eens fijn. Op dinsdag komt mijn steun en toeverlaat Nicole om me te ondersteunen bij de huishoudelijke taken. Wat heel fijn is voor de grote, zwaardere zaken die ik echt niet zelf kan. Woensdag ben ik ook weer gaan sporten maar deze dag stond in het teken van de diploma uitreiking van Anne. Ze heeft haar Cambridge diploma op zak. Top gedaan prachtig kind van me. Het was super geregeld op het TBL. Er was een slagingspercentage van 100% dus ik zeg helemaal top. De uitreiking was formeel maar niet slaapverwekkend, natuurlijk in het Engels en er werd ons nogmaals verteld hoe bijzonder goed de kandidaten het hadden gedaan ivm de beduidend mindere begeleiding, lessen enz ivm Corona. Mevrouw van Hoorn sprak met veel bewondering en waardering over haar studenten. Heel mooi en bijzonder om dit mee te maken. Ik ben zó ongelofelijk trots op Anne. Als ik zie wat ze deze 1,5 jaar allemaal heeft doorlopen en toch met een hoge score slagen voor het Cambridge examen dan kan ik niet anders dan een diepe buiging maken. Daan vond het belangrijk om ook bij de uitreiking aanwezig te zijn. Het was zijn één na laatste werkdag maar wilde dit absoluut niet missen. Top vriendje. Als ik naar mij kids kijk loopt mijn hart over van trots. Ze ontwikkelen zich tot mooie, intelligente, empathische fantastische jonge volwassenen en dat mag gezegd worden. We weten over het algemeen altijd de negatieve zaken héél goed te benoemen, ik maak er mijn missie van juist het tegenovergestelde te benoemen. Ik wil dat mijn kinderen zich gezien en gehoord voelen. Zich gesterkt voelen in de beslissingen die ze nemen omdat we weten dat dit geen impulsieve ondernemingen zijn maar vaak wel overwogen beslissingen. En fouten mogen (moeten zelfs!!!) gemaakt worden. Daar leer je van en word je sterker van. Als ze zich er maar van bewust zijn dat wat ze ook doen, of welke “fout” ze ook maken de thuisbasis er altijd is en onvoorwaardelijk aanwezig zal zijn.

Aankomende 2 weken worden tropen weken. Naast de intensieve therapie van Anne lopen er bijna synchroon mijn ziekenhuis bezoeken naast. Maandag bloed prikken, dinsdag internist, vrijdag longfunctie testen en foto’s maken van de longen en bovenlichaam. Maandag daarop de uitslag van de longtesten, 03 november is Robert jarig, 04 november al om 08:15h in Tilburg in het Elizabeth een MRI van mijn nek laten maken en om 09:15h meteen de uitslag. Dr Brouwers is een klasse arts (Neuro-chirurg). Hij gelooft in efficiëntie en heeft dus geregeld dat ik de uitslag van mijn MRI meteen een uur later heb. Dus niet extra kilometers maken en weer tijd inlassen. Nee ik ben er dan toch dus dan maar meteen doorpakken en een plan maken. Kunnen veel artsen nog iets van leren. Dan aan het einde van die dag ook nog mijn griepprik halen. En dan..aan het einde van de dag presenteert Anne samen met Melissa hun Profiel Werkstuk. Een project waar een half jaar bloed, zweet en tranen in is gestoken. Het einde is inzicht. Ik hoop dat het harde werk beloond wordt. Anne neemt het grootste gedeelte van de presentatie voor zich. In het Engels want voor dat vak hebben ze dit PWS gemaakt. Ik ben het aan het lezen nu. Wat een werk, wat een intelligentie van zowel Melissa als Anne. Fantastisch. Maar nu loop ik al bijna 2 weken vooruit.

Ik vond dat ik mijn week af moest sluiten met een blog. Langzaam maar zeker geef ik weer meer en meer licht en dat voelt zó ongelofelijk fijn. Tuurlijk heb ik nog mijn momenten. Maar dat kan ook niet anders maar de dag weer beginnen met “wat staat er allemaal op het het programma” ipv “pfff weer een dag” is al een verademing op zich.

Lieve iedereen, dank je wel voor het lezen van mijn blogs. Ik heb begrepen dat ik er steeds weer een lezer of lezeres bij krijg en dat vind ik zo fijn. Ik ben met mijn blog begonnen ten eerste om rust in mijn hoofd te krijgen en dingen van me af te schrIjven maar ook om een kijkje te geven in een niet alledaags huishouden. Er gebeurt hier, voornamelijk op gebied van gezondheidsproblemen veel en niet alleen bij mij maar ik betrek iedereen graag overal bij dus op dit moment hebben we alle vier in meer of mindere maten onze “gebreken”. We kunnen er gelukkig vaak om lachen en dat is wat ons er doorheen sleept. We klagen en zeuren niet, nou vooruit, soms dan😝, maar is dat ook niet gewoon menselijk?! Nou dan kan ik met trots zeggen dat niets menselijks ons vreemd is. Maar ik vind het belangrijk om te beschrijven dat ondanks de dingen waar we op dagbasis tegenaan lopen, we een normaal, bruisend maar vooral liefdevol gezin zijn. We zijn er voor elkaar. En daar ben ik zó ongelofelijk trots op.

Over 5 minuten is het zaterdag dus een mooi moment om welterusten 😴 te gaan zeggen. Dank je wel voor het lezen. Het was weer een halve roman maar ik geloof nou eenmaal niet in kattebelletjes. Maak er een geweldig, fantastisch, onvergetelijk en liefdevol weekend van. Tot volgende week. Liefs Ingrid ❤️❤️❤️❤️

Wat moet je hier nog aan toevoegen ❤️❤️❤️❤️
Dit papiertje is alvast binnen 🥂
Food for thought, voor het weekend 😉

Gepubliceerd door ingridswereld

Hoi ik ben Ingrid. Ik ben 47 jaar en thuisblijf moeder van 2 een zoon en een dochter. Ik schrijf en lees graag en daarnaast vind ik het leuk om met make-up bezig te zijn. Bij mezelf en bij een ander. Ik ben mantelzorger van mijn vader en doe dit met liefde. Naast dit alles heb ik helaas een chronische defect lichaam waardoor ik veel pijn heb en weinig slaap. elke dag is weer een uitdaging om er toch weer iets moois van te maken en dit gaat me goed af, al zeg ik het zelf. Ik probeer!! mijn blogs luchtig te houden maar iedereen weet dat dit niet altijd haalbaar is. en dat is ook ok.

2 gedachten over “Zorgen moet je doen, niet maken (Loesje)

  1. Top wat Anne gepresenteerd heeft.
    Gefeliciteerd
    Knap dat je weer aan het sporten ben begonnen ik denk dat dit je lichamelijk en mentaal veel gaat brengen.
    Fijn om te lezen dat het met kleine stapjes beter gaat.
    Je mag trots zijn op jezelf.
    Voor nu wens ik je een mooi en liefdevol weekend toe.xxx

    Geliked door 1 persoon

  2. Op de eerste plaats gefeliciteerd Anne. Geweldig knap gedaan. En ook jullie van harte gefeliciteerd met deze geweldige dochter. En fijn voor je Ingrid dat je weer aan het sporten ben geslagen. Ontzettend veel respect voor je. Hopelijk heb je er baat bij, maar dat zal best. Veel succes de komende weken met de onderzoeken die je moet ondergaan en dat er een goed besluit wordt genomen. Een prettig weekend en liefs Thea

    Like

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag