Positief blijven elke dag weer! Maar soms….trek ik het niet meer! Ook de grootste vechter is wel eens moe!

Lang citaat maar zo waar. Moe dat is de juiste omschrijving zoals ik me voel nu. Mentaal en fysiek heb ik het idee dat ik op ben. Maar ik moet door. Er zijn op dit moment té veel zaken die mijn aandacht nodig hebben. En dan heb ik het zeker niet alleen over mezelf. Dat er thuis zaken spelen ga ik het niet meer over hebben, dat is wel duidelijk. Maar eerlijk gezegd maak ik me meer en meer zorgen om mezelf!! De laatste maanden sta ik ongenuanceerd en onafgebroken áán. Na het overlijden van papa en de afhandeling daarvan dacht ik “rust” te krijgen. Maar niets is minder waar. Mijn lichaam bedacht dat het nu tijd werd voor mij en dit werd me op een vervelende manier duidelijk gemaakt. Ik word letterlijk meerdere malen per week gevloerd. Ik kan mijn bed niet uit. Niet omdat ik het niet wil maar gewoonweg omdat het niet gaat. De zorgen om mensen om me heen worden me letterlijk te veel en toch kan ik niet die stap terug doen. Ik kan/mag niet uitvallen want wat dan? Wie gaat dan “taxichauffeur spelen”, het huishouden doen, de boodschappenlijstjes maken, zorgen voor….. Maar tegelijkertijd moet ik wel naar mijn lijf luisteren want die zorgt daar zelf wel voor.

Vandaag staan we er zo voor. Ik ben met Anne naar Den Bosch gereden maar was dit verantwoord. Ehm nee! Mijn rechterarm kan ik bijna niet naar boven of überhaupt bewegen dus ik duw er doorheen. Slim? Zéér zeker niet maar het kan ff niet anders. Vorige week heb ik een telefonisch onderhoud met de arts uit Tilburg. Na een prettig gesprek vooraf begon hij over het onvermijdelijke. Mijn nek moet echt onderhanden genomen worden. Na het uitvoering omschrijven van mijn klachten hebben we besloten om toch eerst een nieuwe MRI te maken om de huidige stand van zaken te bepalen. Goed plan 😏. Eerlijk is eerlijk. Mijn eerste indruk van Dr Brouwers was niet echt hoog, zeg maar. Maar wat een fijne, menselijke, kundige arts is dit. Luistert naar je, denkt met je mee. Daar kunnen heel wat artsen nog iets van leren. Maar ik dwaal af. Nieuwe MRI, als die gedaan is in Tilburg bespreken we de uitslag en het vervolg plan. Kijk als dit nu het enige zou zijn zou je kunnen zeggen “ waar maak je je druk om”. Maar vorige week heb ik uitvoerig met mijn internist gebeld en die kwam tot de conclusie dat het écht niet goed gaat met me dus… Ik word weer helemaal binnenste buiten gekeerd. Algeheel bloedonderzoek, uitgebreid longonderzoek en opnieuw kijken naar mijn medicatie aangezien ik aan heb gegeven regelmatig extra Hydrocordison moet nemen omdat ik anders out ga en dat kunnen we niet hebben. Ik kan in een wat ze een “Addison-shock” raken en als dat gebeurd moet je hopen dat er iemand bij je is om meteen een injectie te kunnen plaatsen anders, en ik kan dit niet anders zeggen, blijf ik er in. Al met al in mijn kleine lijfje zijn er veel zaken niet goed en stress is een mega trigger voor dit alles. Stress is voor iedereen op de lange termijn slecht maar ik word er letterlijk lichamelijk ziek van.

Nou ga ik ook iets positiefs vertellen. Het is niet alleen maar ellende 😉🤗. De uitvoering van “The Adams Family” heeft eindelijk plaatsgevonden. Het was geweldig. Anne zit bij een musical groep Werk in Uitvoering (kijk maar eens op Instagram en Facebook is zeker de moeite waard) en na een aantal keren de voorstelling uitgesteld te hebben door Corona, mocht het zondag 26 oktober jl. dan toch écht doorgaan. Ze hadden gevraagd of ik de make-up 💄 wilde verzorgen en dit doe ik maar al te graag. Wat een geweldige groep mensen. Alle leeftijden zijn vertegenwoordigd. Geweldige actrices, acteur maar vooral geweldige zanger en zangeressen. Ik heb vanaf de eerste minuut tot het laatst genoten. Héél voorzichtig durf ik te zeggen dat ik er zelfs een vriendschap aan heb overgehouden maar daarover later misschien meer.

Ik ben anderhalve week geleden aan deze blog begonnen en nu heb ik even tijd en puf om hem af te maken. Ik kan nu verder gaan maar ik stop hier en start vervolgens een nieuwe op. Dank je wel voor het lezen en voor het geduld. Ik beloof elke keer beter en vaker een blog en toch lukt het niet. Ik ga even niet zo streng zijn voor mezelf en neem elke dag zoals hij komt. Tot héél snel en geniet van de week die voor ons ligt. De kop is eraf. Heel veel liefs Ingrid❤️❤️❤️❤️❤️

Gepubliceerd door ingridswereld

Hoi ik ben Ingrid. Ik ben 47 jaar en thuisblijf moeder van 2 een zoon en een dochter. Ik schrijf en lees graag en daarnaast vind ik het leuk om met make-up bezig te zijn. Bij mezelf en bij een ander. Ik ben mantelzorger van mijn vader en doe dit met liefde. Naast dit alles heb ik helaas een chronische defect lichaam waardoor ik veel pijn heb en weinig slaap. elke dag is weer een uitdaging om er toch weer iets moois van te maken en dit gaat me goed af, al zeg ik het zelf. Ik probeer!! mijn blogs luchtig te houden maar iedereen weet dat dit niet altijd haalbaar is. en dat is ook ok.

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag